Part 1 Louis

Ten rozdział a raczej całe opowiadanie chcę zadedykować Meryem, która jest cząstką mojego życia. Dzięki niej zostałam tutaj. Kocham ją najbardziej na świecie i chodź nie znamy się długo jest moją dobrą przyjaciółką. Tęsknię za tobą i mam wielką nadzieję że kiedyś się zobaczymy mimo tych ogromnych kilometrów. Pamiętaj że Cię kocham. I mam nadzieję że moje wypociny spodobają się Wam wszystkim nie tylko tobie Mera. Ten rozdział jest nudny ale postaram się następne pisać lepiej

 

~~Louis~~

 

Piękny zimowy wieczór aż chce się wyjść z domu. Wybrałem się na spacer. Myślałem że chociaż wieczorem będę miał chwilę spokoju ale jak widzę nawet wieczorem fanki mnie rozpoznają. Jaki ja jestem głupi zachciało mi się spacerów zamiast tego mam szybki bieg po parku.

 

~~[T.I]~~

 

Siedziałam sobie na parapecie pijąc herbatę patrzyłam przez okno i myślami błądziłam o mojej dalekiej przyszłości i czy kiedykolwiek poznam One Direction . Na niebie zobaczyłam spadającą gwiazdę. Szybko pomyślałam życzenie. Nagle do moich drzwi dobiegło gwałtowne walenie. Szybko się poderwałam i podbiegłam do brązowego dębowego kwadratu. Otworzyłam a do mojego domu wpadł chłopak i szybko zamknął za sobą drzwi. Zrobiłam wielkie oczy i patrzyłam na niego nie dowierzając. W moim domu stał sam Louis Tomlinson.

*Hej. Dzięki że mnie wpuściłaś. Właśnie uratowałaś mi życie. Gonił mnie tłum fanek.

*Nie...... nie ma za co.- wydukałam dalej tkwiąc w tej samej pozycji.

Stałam jak słup soli.

*No nie. Nie mów że jesteś moją fanką.

Już miał uciekać ale się opamiętałam.

*Czekaj. Jestem ale nie taką świruską jak tamte. Rozgość się. Napijesz się czegoś??

*Jak dobrze. Jasne. Może herbaty.

Udał się do salonu a ja do kuchni. Po paru minutach dołączyłam do niego.

*Masz ładny dom i piękne widoki z okna.

*Dziękuję.- powiedziałam i się uśmiechnęłam nieśmiało

*Mam pytanie.- powiedziałam nieśmiało

*Tak?? – odpowiedział upijając łyk herbaty

*czemu akurat wybrałeś mój dom??

*Nie wiem twój był najbliżej i ciesze się że do niego tragiłem .... .A tek w ogóle to jak masz na imię ty mnie znasz a ja cb nie.

*[T.I] miło mi.

*Piękne imię dla pięknej dziewczyny.

Zarumieniałam się i przypomniałam sobie o gwieździe która spełniła moje marzenie. Poznałam mojego przyszłego męża Louisa. To jakiś cud.

*Dziękuję.

Posiedzieliśmy jeszcze tak z jakąś godzinę rozmawiając śmiejąc się i wygłupiając.

*Wiesz ja się będę już zbierał późno się robi.

*Poczekaj sprawdzę czy nie ma ich gdzieś.

Wyszłam przed drzwi. Na chodniku zobaczyłam grupę dziewczyn które zaczęły biec w moją stronę z piskiem. Szybko wskoczyłam spowrotem do domu.

*Wiesz może zostań u mnie na noc.

*Co?! – zapytał zdziwiony

*No bo wiesz jeśli chcesz przeżyć to nie wychodź stąd. One nadal tam stoją. Zadzwonisz jutro po kogoś i po cb przyjadą.

*Wiesz masz rację.

*To co robimy??- spytałam.

*Zgłodniałem trochę. Może zjemy kolację a potem coś obejrzymy??

*Zgoda.

 

~~Louis~~

[T,I] była naprawdę miła i normalna. Spodobała mi się ta dziewczyna. Jest inna niż wszystkie. Cieszę się że zostałem u niej na noc. Mogę tu zostać do końca życia. Przecież chłopaki mnie zabiją za to ale to nic. Potem do nich zadzwonię. Zjedliśmy pyszną kolację którą razem przyrządziliśmy i zaczeliśmy oglądać jakiś horror.

*Boisz się??

*Nie wcale- odpowiedziała przerażona.

*Jak nie. – przytuliłem ją.

Było cudownie. Chciałem aby ta noc nigdy się nie kończyła.      

 

Sylwia :)